Jopie Huisman

De Jeugdjaren

Toen hij veertien was, ging hij naar de ambachtsschool in Sneek, waar hij na twee jaar zijn diploma als huisschilder haalde. Er was geen werk te vinden. Hij deed wat losse karweitjes. Daarna heeft hij een paar jaar gewerkt als plateelschilder op een aardewerkfabriekje dat 'Aurora' heette. De eigenaar was een Duitser.

Toen brak de oorlog uit. Kort daarna werd hij opgeroepen voor dienst in het Duitse leger en ze stonden op straat.

De goedheid van Jopie Huisman

Altijd had hij zich als door een magneet aangetrokken gevoeld tot en zich vereenzelvigd met mensen die in de ogen van anderen niks waren en als dronkaards en gepeupel werden beschouwd.

Als er iemand dronken in de berm lag of met zijn kop aan de straat vastgevroren zat, nam Jopie hem mee naar huis en stopte hem in bed. Dat verwarmde hem. Later dreef hij jarenlang een handel in vodden en oud-ijzer. Tussen de bedrijven door werkte hij aan zijn omvangrijke oeuvre, dat uit veel verschillende stijlen bestond. De lompen uit zijn voddenhandel vormden een grote inspiratiebron, vooral schoenen fascineerden hem mateloos, hij kon er eindeloos over fantaseren.

De kledingstukken vertegenwoordigden voor hem de dragers. Door ze te schilderen waren het in zijn ogen dan ook portretten.